Sevda nasıl başlar bir yürekte? Ne vakit titrer yüreğinizde kökünü kurutmaya çabaladığınız sevda ağacının dalları? Ne vakit yeşerdiğini hissedersiniz tarumar edilen çiçeklerinizin? Soğuduğunu ne zaman anlarsınız ateş topuna dönmüş kalbinizin?
Bir sevdaya düşmek, ateşe tutmak değil midir kalbinizi? Bütün imkânsızlıkların imkânlı olabilmesi ihtimaline tutunursunuz. Bu sevdanın size hayat olabilmesi umuduna tutunursunuz.
Sevda nasıl mı başlar bir yürekte? Ansızın. Kurumuş toprakta bir tomurcuk nasıl palazlanırsa öyle? Kendi dallarına küsmüş bir ağaç nasıl ki yeniden çiçeklenirse, sevda da öyle başlar kendine küsmüş bir yürekte.
Bir enkazı silip yok etmek, o düzlüğe yeni bir temel atmak? Kalbine yeni bir dünya koymaktır, bir sevdaya kapılmak? Peki ya sevdaya düşmek midir zor olan, sevdadan geçmek mi? Sevdadan geçemedikçe daha çok düşmüyor mu sevdaya insan?
Kendi kalbimize kör, kendi yüreğimize sağır, kendi aklımıza umarsız kalmıyor muyuz? Sevdanın ne olduğunu, henüz sevdayı bilmezken, kendimizi bir anda içinde bulduğumuzda anlıyoruz? Ama erken, ama geç?