Bana biri ?´En güzel kuş hangisidir´´ diye sorarsa: Elbette tüm kuşlar güzeldir fakat birini seç derlerse hiç düşünmeden KEKLİK derim. Bu kuşun görüntüsü, rengi, duruşundaki asaleti, her zaman başını dik tutuşu, farklı tavır ve hareketleri hoşuma giden en güzel özelliklerindendir.
İstanbul´a her gittiğimde Eminönü´ndeki, Yeni Cami´nin yanındaki evcil hayvanlar satış yerini gezmek en büyük merakımdır. Bu mekâna uğrar, oranın hazzını güzelliğini yaşamak, bilmediğim tüm kuş ve bitki çeşitlerini tanımak isterim. Allah kısmet ederse ( 13.12.2015) pazar günü yine İstanbul´a gittiğim ve ilk önce bu mekâna uğrayacağım. Hepsi birbirinden güzel kuşları imkânım olsa, tümünü yaşadıkları özgür doğalarına bırakmak isterdim.
İşte bu İstanbul´a gitmelerimden birinde en sevdiğim yer olan kekliklerin satıldığı bölüme vardım. Uzun uzun tüm kafesleri ve içindeki kekliklerin en canlı ve hareketli olanlarını aradım ve buldum.
İçimden, bunlardan iki tane alsam Kırıkkale´ye götürsem, birde bunlara kafes alsam diye mırıldanıp geziyordum. Oradan ayrılıp başka yerlere gidiyorum fakat kekliklerin görüntüleri ve güzellikleri gözümün önünden bir türlü gitmiyordu.
Başka birçok yeri dolanıp tekrar kekliklerin satış noktasına geldim. Satıcıya biri erkek biri dişi keklik almak istiyorum fakat Kırıkkale´ye götürüp götüremeyeceğimi sordum. Satıcıda´´ Hiçbir şey olmaz´´ deyince aldım ve ertesi gün yola çıkmak üzere Sarıyer´e götürdüm.
Yaklaşık iki gün sonra Kırıkkale´ye vardık. Balkonda kutunun yanını kaldırıp bakayım derken, erkek olanı pır diye uçtu gitti. Ne kadar ardıysak bulamadık. Dişi olana güzel bir kafes aldım bağ evine götürdüm. Yemini suyunu hiç eksik etmiyordum.
Aradan geçen birkaç gün sonra keklikte bir durgunluk, bir halsizlik hissetmeye başladım. Keklikteki bu halin neden olduğunu bilenlere sordum. Yine bu işi yapanlardan bir esnaf:
?´Dişi keklik yalnız yaşamaz, yanına bir erkek keklik almazsan üzüntüden ölür´´ dedi. Bende kendi sattığı erkek kekliklerden birini alıp acele ile bağ evine gittim.
Vardığımda maalesef kekliğimiz ölmüştü. Üzüldüm, gerçekten çok üzüldüm. Yapacak bir şey yoktu. Bahçenin bir tarafında kazdığım toprağa, oracıkta gömdüm.
?´Erkek keklik tek başına yaşar hem de iyi öter´´ demişlerdi. Ona bir iki gün baktım. Oda yalnız kafeste çırpınıp duruyordu. Onun bu hali beni çok üzmeye başladı. Her vardığımda çıkıp, özgürlüğüne kavuşmak için adata kafesin duvarların yer gibi tırmalıyordu.
O gece sabaha kadar uyuyamadım. Kafes içinde kekliğin özgürlüğüne kavuşmak için yaptığı hareketler, verdiği mücadele aklımdan hiç çıkmıyordu. Sabah erkenden kimseye bir şey söylemeden direk bağ evine gidip kafesin kapağını açıp, kekliği doğaya saldım.
Derin bir oh çektim. Kaç gündür içimdeki sıkıntılar sona ermiş, kuş gibi hafiflemiştim.
Daha sonraları bağ evine vardığımda bana en yakın konumdaki kayanın üzerine bir keklik gelir uzun uzu öterdi. İçimden, acaba bu keklik benim doğaya saldığım keklik mi diye düşünürdüm. Ben de kendisini görür uzun uzun seyrederdim. Benim oradaki varlığımdan hiç rahatsız olmazdı. Orada yalnız olduğumda, ötüşleriyle yalnızlığımı gideren bir dost gibiydi?
Bir gün ava merakı olan bir arkadaş ?´Senin bağ tarafına ava gideceğiz. Arabalarımızı senin bağa park etsek olur mu´´ dediler.
Bende tabi olur niye olmasın dedim.
İki gün sonra tekrar avcı arkadaşı gördüm. Kendisine, bizim bağ tarafında avınız nasıl geçti diye sorduğumda:
´´ Her yeri gezdik bir şey bulamadık tam umudumuzu kesip, dönerken, senin bağ evinin yanındaki kayanın üzerinde bir keklik gördük. Tek avımız o oldu. Onu da senin bağda bir güzel yedik´´ demez mi?
Başımdan sanki kaynar su döküldü. Neeee, olmaz, olamaz, o benim en yakın dostum, arkadaşımdı, siz o kınalı kekliğime nasıl kıydınız diye bağırmışım?
Ogün den sonra avcılara olan bakış açım biraz daha değişti. Ne zaman av ve avcılıkla ilgili facebookta paylaşım görsem, ya ilgilenmem ya da onların yaptığı işin, sporla bir ilgisinin olmadığını dile getirmeye çalışırım.
Sevgili avcı kardeşlerim: Biliyorum ki hepinizin altın kadar kıymetli kalpleriniz var. Gerçekten bunu bir spor olsun diye yapıyorsunuz. Fakat doğamızın sadece bize ait bir yer olmadığını düşünelim. Dünyayı güzel yapan Allah´ın yarattığı her şeyin bir uyum içinde bulunmasıdır. Avcılık bir ?´spordur tezini ?´ve görüşünü kim söylemişse halt etmiştir. ?´Hayvanlarda birbirini boğazlayarak yaşamını sürdürüyor diyorsan.´´ Bizim insan olduğumuzu aklımızdan çıkarmayalım. Dünyamız, türlü güzelliklerle süslenmiş, durumunu bozan ve onu kirleten, yok olmasını sağlayan tek varlığın biz insanlar olduğunu unutmayalım.
Bana dersen ki´´ Ne konuşuyorsun peki sen et yemiyor musun?..
Kesinlikle, acımdan ölsem de, ava gitmiyorum. Bir hayvanı kesmiyorum. Bir karıncanın bile olduğu toprağa basmıyorum. Bile bile, kesinlikle, onları öldürmüyorum. Onların yaşaması, yaşam ortamlarının güzelleşmesi için elimden geldiğince, gücümün yettiğince çalışıyorum?
