ATTIĞIMIZ TAŞ NE ZAMAN ÜRKÜTTÜĞÜMÜZ KURBAĞAYA DEĞECEK

    Yine bildiğim kadarıyla bu Kadın Kooperatiflerinin kuruluş amaçlarına göre;
Delice ilçesinde yöresel yemek işiyle uğraşan Hünerli Eller Kadın Kooperatifine 78 bin TL destek, Keskin Kadın Kooperatifine “bakliyat paketleme” makinası için 112 bin TL destek, Sulakyurt Kayalıdere Kadın Kooperatifine “turşu yapımıyla ilgili” makine ve teçhizat alımı için 113 bin TL destek, Karakeçili ilçesi Kadın Kooperatifine ise “yöresel peynir yapımı” ile ilgili makine alımı için 57 BİN TL HİBE DESTEK sağlanmıştı.
     Bu konuyu hatırlayıp sizlere de hatırlattıktan sonra diğer benzer bir konuyu hatırlıyor ve size de hatırlatmak istiyorum? 
1-Kırıkkale Halk Eğitim Merkezleri ve diğer kurslarda “Hayat Boyu Öğrenme Kurslarında son 20 YILDA 658 KURS AÇILMIŞ ve 12500 KİŞİYE KURS VERİLMİŞ.
Bu kursların temel hedefi, kursa katılanlara öncelikle maddi gelir sağlayacak bir MESLEK EDİNDİRME olmayabilir. Ancak bu 20 yılda 658 kursun açıla bilmesi için kaç yerde, kaç kurs açılmış? Kaç öğretmen görevlendirilmiş? Bu öğretmenlere 20 yılda ne kadar maaş ödenmiş ve bu kurslar için ne kadar harcama yapılmış?
2-Yapılan bu harcamalar sonunda kurs görmüş 12500 vatandaşımız bireysel olarak ne kazanmış? Bu kursiyerlere öğretilen meslek ve işlerden dolayı, hangi işyerleri açılmış? Aldıkları kurslar neticesinde, bu kursiyerlerin kendisi maddi olarak ne kazanmış ya da Halk Eğitim Merkezleri için yapılan bu harcamaların en azından bir bölümünün SÜBVANSE edilmesi maksadıyla ve “Döner sermaye mantığıyla” ne gibi işler ve işletmeler kurulmuş ve çalıştırılmış? Bu konuda, Valiliğin ya da Halk Eğitim Merkezinin elinde istatistiki bir bilgi var mıdır merak ediyorum.
3- Bir diğer kurslarda Kırıkkale Belediyesine ait Mahalle Konaklarında açılan Meslek Edindirme Kursları. 
Bu kursların başlangıcı elbette Halk Eğitim Kursları kadar eski değil. Bu kursların bütçeleri ve maddi imkanları elbette Halk Eğitim Merkezlerinin imkanları kadar değildir. Ancak bu kurslara da maddi imkanlar seferber ediliyor ve birçok insan buralarda emek harcıyor. Ancak sonuçta elde edilen maddi bir gelir var mıdır? Varsa şayet, buralarda kurs görmüş insanların elde ettiği bu MÜTEVAZİ gelir ve kazançların arttırılabilmesi için birileri daha profesyonelce çaba ve gayret sarf etmekte midir? 
       Kırıkkale Tarım Kredi Mağazasının reyonlarını gezerken düşünüyorum,
       Cumhuriyet Meydanında açılan mahkumların el emeği ve ürünlerinin 
       Sergilendiği sergi ve satış stantlarını gezerken düşünüyorum;  
Bu şehirde: 7 tane Kadın Kooperatifi var ve bunlara gerekli olan tezgahlarda hibe edilmişse, Halk Eğitim Merkezlerimizde 20 yılda 12500 kişiye kurs verilmişse, Kırıkkale’nin 8 mahallesinde Kırıkkale Belediyesi Mahalle Konaklarında (2023 verilerine göre) 3 bin kadına mesleki eğitim kursu verilmiş ve halen veriliyorsa
1-Türkiye genelinde 4300 tane mağazası bulunan Tarım Kredi Kooperatiflerinin mağazalarında: Çorum’un-Yozgat’ın-Beypazarı’nın- Maraş’ın-Amasya’nın-Konya’nın-Antep’in ve daha birçok vilayetin insanının üretimleri tereklerde, reyonlarda satılırken biz bizlere sağlanmış bu imkanlara rağmen neden halen TÜKETİCİ konumundan ÜRETİCİ konumuna geçemiyoruz?
2-Kırıkkale’yi silah üretimi haricinde temsil edecek ve insanımıza kazanç kapısı olacak çok basit bir MARKA ÜRÜNÜ neden üretemiyoruz?
Ez cümle. Attığımız taş ne zaman ürküttüğümüz kurbağaya değecek?