Yaşamın insanlara verdiği bin bir türlü mucizelerin bir tanesi de çocuklarımız için her şeyi göze alabilmektir.Nerede olursa olsun bir çocuğun gözlerindeki mutluluğu görebilmenin sevincini tatmak umutlandırır insanı,
Evlatlarımıza yeterli, iyi bir gelecek bırakmanın sorumluluğunu taşıyanların çocuklarına verdiği değerin altında, bu ülke bu topraklarını emperyalizme, dış güçlere karşı canını, kanını veren insanların fedakarlığı yatar.
Eğer o kahramanlar olmasıydı bu vatan topraklarında özgürce yaşayabilir miydik?
Kendini bilmeyen insanlar başkalarının haklarına saldıran saygısızları dikkate bile almıyorum.
Öyle bir ülkede yaşıyoruz, farksız bir milletin torunlarıyız ki ?
Emsal bir liderin evlatları olarak her seferinde bir kez daha gururlanıyorum. Atatürk`ün dil, din, insan ayırt etmeden ve dünyanın hiçbir yerinde olmayan tüm dünya çocuklarına armağan ettiği bir bayramımız var.
Yüce Atatürk` ün çocuklara kucak açması ile verdiği değer önünde saygıyla eğilmekten başka...
Bugün İngiltere prensi evleniyor diye küçücük çocuklar eğitmenler eşliğinde kraliçenin önünde eğilme dersleri alıyor.Duyun duyun bu bahis ettiğim yer bazılarının en demokrat dediği,bazılarının ise gidip ülkemizi manasızca şikayet ettiği yer.( bu şikayet konusu da akıl erdiremediğim bir hadise ya...)
Bizim ülkemizde de çocuklara bir gün hediye ediliyor.
Dünya çocukları dedim ya, şu an ülkemizde olan birbirinin dilini, rengini bilmeyen binlerce çocuk dan bir tanesi Japonya`dan gelen minik yüreğiyle gülen gözler ile cumhurbaşkanına "Teşekkür ederim" yazılı Türkçe bir pankart verdi. "Sayın Gül de felaketin ardından gönderdiğimiz ekip için" diye ekledi.
Şu an Japon çocuklar belki farkında değiller yaşadıkları felaketin nükleer boyutunu ama büyük olup da bu enerji kaynağının zararlarını küçümseyen büyüklerin varlığı ve elimden bir şeylerin gelmemesi beni ülkemin çocukları kendi çocuklarım adına yaralıyor.
Çocuklarımızı mutlu edebilmek adına onlara aldığımız her türlü şekerin, çikolatanın içerisinde bulunan kanserojen maddelerin yaygınlığı korkutuyor.
Yine çocuklarımızı mutlu etmek sevindirmek adına onlara aldığımız oyuncakların üzerinde bulunan tehlike üzüyor.
Bunun gibi birsürü şey üzüyor ve korkutuyor. Ama daha da derinden üzen bilye oynayan çocukların eline verilen taş. Abisine taş atarak hakkını aradığını sanan çocuk.
Dedelerimiz dünyaya kucak açmışken şimdi çocukların eline taş verenler demokrasi adına bir adım bile ileri gidemezler. Çünkü emperyalizmin esiridir onlar.
Demokrasiyi çocuklardan isteyen büyüklerin içler acısı hali?
Tüm bunlara rağmen ülkemin ulusal alanda egemenliğin ve bağımsızlığımızın sembolü olan bu bayrağın ve ezan seslerinin altında özgürce haklarımızı arayabiliyorsak daha fazla terbiyesizlik yapmaya gerek yok ne isteriz.
Hep hayatta çocuklarımız için, onların geleceği için çalışıp çabaladığımızı söyleriz. Acaba kaçımız çocuklarımızla yeteri kadar ilgileniyoruz. Baktığımız zaman aslında günlük teleaşlar içerisinde çocuklarımızla iletişimimiz o kadar az ki. Geriye dönüp baktığımızda keşke dememek için daha fazla ilgi ve sevgimizi göstermeliyiz.
Tüm Türk halkının "Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramını" en içten dileklerimle kutluyorum.
HAFTANIN SÖZÜ
Bir çocuk başkalarından görürse beğeni,
Bilir kendisininde sevmesi gerektiğini,
Ve ilgi dostluk görürse eğer,
Sevgiyi, sevgiyle yürekten sezer,
Sevgiyi bulunca kucak dolusu,
Dünya ile arkadaşlık kurmakta,
Kalmaz korkusu?
Dorothy Law Nolte
HAFTANIN KİTAP TAVSİYESİ
Dinle, Küçük Adam - Wilhelm Reich
