Öncelikle Kırıkkalespor’u sevmek için bir şeyler olmasına gerek yok. Kırıkkale’nın adını taşıması yeterli ama takımdan tat almak için bir şeyler olması gerekiyordu.
2020-2021 sezonu önemli bir sezondu. 3.lige yeni çıkmıştık.
O sezon vasat bir oyun sergilesek de keyif aldığımız bir şey vardı. Keyiften de ziyade bizi umutlandıran, heyecanlandıran bir şeydi. O sene ligde kaldık ve bir gol kralı çıkarttık. Aykut Çift attığı gollerle hem bizleri sevindirdi, hem de kendisine maddi anlamda yeni ufuklar açtı. Biz de en azından stada gittiğimizde sahada bir golcü görmenin keyfine varıyorduk.
2021-2022 sezonu, yani geçen sezon. Bu sezonda da çok önemli şeyler yaşanmıştı.
İlk devre bitimi itibariyle Avrupa’nın en az gol yiyen 2-3 takımından biri olduk ve play-off hattını zorladık. Taraftarı da tribüne çeken takımın hem iyi savunma yaparak örnek bir futbol sergilemesi, hem de kanattaki etkili oyuncularımızla kanat futbolundan esintiler sunmasıydı.
2022-2023 sezonu, yani içinde bulunduğumuz sezona gelelim.
14 hafta sonunda 15 puan topladık. 13 gol attık 17 gol yedik. Geçtiğimiz iki sezona kıyasla elle tutulur bir şeyler var mı diye düşünüyorum ama maalesef yok. Gol desen gol atamıyoruz, savunma desen savunma yapamıyoruz. En önemlisi hedef desek şu anda bir hedef yok. Yani sadece maçları geçirelim, sezonu bitirelim havasında maçlar geçiriyoruz. Görünen tabloda takım ne play-off oynayabilir diyoruz, ne de küme düşer diyoruz. Böyle olunca da kimsenin tadı ve heyecanı kalmıyor.
Evet 3.ligde kalıcı olabilmek de önemli. Uzun yıllar amatörde mücadele edince buraların kıymetini elbette anlıyoruz ama yukarıda 2 sezonda verdiğim örneklerde bizi çeken bir şeyler vardı.
Yazıya başlarken “Kabukta dolaşan böcek, meyvenin tadını alamaz” yazdım. Elbette biz bir böcek değiliz ama böcek misali şu an kabukta dolaşıyoruz. İçeri bir şekilde girebilsek tat almaya başlayacağız ama bizi içeri sokabilecek bir şey yaşanmıyor, yaşatamıyorlar.
Geçtiğimiz hafta Darıca deplasmanı da bir önceki deplasmanlara benzer geçti. Hemen hemen çoğu deplasmanda aynı oyunu sergiliyoruz. Olur da gol atabilirsek 3 puan alıyoruz. Yani maçta ekstra bir şey olunca zaten yazıyorum ama gerçekten karbon kağıdıyla kopyalanmış gibi maçlar çıkardığımız için teknik taktik analiz yazacak durum da olmuyor.
Ne heyecan veren bir hoca, ne de heyecan veren bir oyuncu topluluğu var. Takımda iyi diyebileceğimiz oyuncular da var, burayı hak etmeyen oyuncular da. İlk devre bitince transferlerle belki bir noktaya gelebiliriz. Gelebilmeyi de umut ediyoruz.
Bu hafta evimizde Elazığ’ı ağırlayacağız. Elazığ’da, son 3 maçta aldığı 7 puanla çıkışa geçen bir takım görüntüsü olsa da ligin 7.sırasından itibaren aşağıya doğru sıraladığımızda, takımlar arasında çok büyük farklar olmadığını görüyoruz. Yukarıda bahsettiğim “ takım küme düşer de diyemiyorum” sözünü daha da perçinlemek için mutlak galibiyetle ayrılmamız gereken bir maç olacak.
Biz de bir aksilik olmazsa yeni bir tat görebilme umuduyla tribünde yerimizi alıp, takımımıza gereken desteği vereceğiz.
Tribünlerde görüşmek dileğiyle…
