Bundan tam 8 yıl önce kadardı. Bu köşede yazmaya başlayalı.
Kırıkkale´de olduğum bir zamanda, babamın eski dostlarından ve sevdiği bir arkadaşı olan Sahir Koçak belediye başkanlığı seçimlerine hazırlanıyordu. Annem ve babam sadece kendi davaları için değil, memleket için iyi olanın yanında olmaktan dolayı arkadaşlarının yanındaydılar. Kırıkkale´nin güzide mekanlarından biri olan bizim Ekmek Teknesi ´nin duvarlarının dili olsa da anlatsa. Soğuk bir kış günü sohbetler ediliyor, nasıl hizmetler edilebilir diye heyecanlar yaşanıyordu.
Bu güzel memleket meselelerini ben de bazen dinliyor, bazen katılıyordum.
Babam okulu bırakmama çok üzülmüştü. Okulumu bitirmemi çok istiyordu lakin evlendim ve Hakkari´ye gittim. Güneşin nasıl doğduğunu bilmediğim diyarlara doğru yol aldım sevdiğim adamın peşinden...
O sıralar üniversitede af çıktı. Ben de yedi yıl aranın ardından okula döndüm. Babam ve arkadaşlarıyla hararetli sohbetler ettiğimiz bir gün babamın bir arkadaşı "Ne iş yapıyorsun?" dedi. Ben de "Evliyim, çocukluyum birde radyo televizyon okuyorum" dedim. "Pusula Gazetesinde yazar mısın ?" dedi. Meğer soruyu soran Pusula Gazetesi´nin imtiyaz sahibi Mehmet ALTUNDAĞ imiş .
Gel zaman git zaman Pusula Gazetesi´nin 3.yılından beri varım. Kırıkkaleli okurlarla birlikteyim. Belirli zaman aralıklarıyla yazılarımı yazarak siz değerli okurlarımla paylaşıyorum. Bazılarımız ekrandan bazıları eline alıp okuyor. Gazete demek, haber demek, bilgi demek, yorum demek. Ben de yorumlarımla bu köşede olmaktan çok mutluyum.
Yazılarım konusunda beni eleştirenler olabilir. Uzun yaz dediler, kısa yaz dediler. Çok güzel kalemine sağlık dediler.
Yazmama fırsat verenlere, aileme, gazeteme teşekkür ederim.
