Bugün petlasın 5 Nisan 1994 tarihinde , Ekonomik istikrar paketi içerisine sokularak Tansu çiller in başbakanlığını yaptığı hükümetin ekonomik kriz dolayısıyla bir çok kit ( kamu iktisadi teşebbüsleri) lerle birlikte KARDEMİR , SEKA , DMO ve Haliç tersanesi nin aralarında bulunduğu kuruluşların kapatma kararının verilmesiyle Kırıkkale’ye yürüşüyümüzün 28. Yıldönümü. 5Nisan günü karar açıklanır açıklanmaz Kırşehir için hayati bir öneme sahip şehir in tek sanayi kuruluşu 1350 çalışanı olan bu kuruluşun kapatılması demek, Kırşehir için anlamı otomatik olarak Kırşehirin kasaba olması anlamına gelmişti . Ayrıca devletin 1 milyar dolarlık yatırımı çöpe gidecekti . Petlasın kuruluşu , Tüpraş Kırıkkale rafinerisiyle birlikte Kıbrıs barış harekatı sonrası ülkemiz uygulanan ambargo sonucu uçak lastiği üretmek üzere kuruluşlu gündeme gelen iki orta anadolu kentinin o zamanki hükümet tarafından kararlaştırılan ve 1976 yılında temeli atılan ancak bir türlü faaliyete geçememiş ve üretimde ürün ve makina teknoloji sini yenileyememiş olan petlas temelinin atıldığı tarihten 18 yıl sonra zarar gerekçe gösterilerek kapatılmak istenmişti . O gün sendikanın kırşehirdeki bürosunda televizyon dan kapatılacak KİTler arasında petlası da sayınca hemen tüm petlas çalışanlarını Kırşehir merkezde sendikanın önünde topladık . Ben ogün için işyeri temsilcisiydim . Tek ekmek teknemizin kapatılması bizi beynimizden vurmuştu, hemen kendimizi toparladık . Toplanan işçilere hitaben , Biz istersek bu yanlış kararı geri aldırabiliriz , ferman paşişahın sa dağlar bizim diyerek , şehir içerisinde ilk yürüyüşümüzü aynı gün akşam gerçekleştirdik , ertesi günü tekrar yürüdük akşama kadar bir dizi ziyaretlerimiz oldu .şehrin sivil toplum örgütleri nin desteğini istedik . Üçüncü gün kırşehirde büyük bir miting yaptık , mitingde petrol iş sendikasının Kırıkkale şube ve merkez yöneticileriyle birlikte Ankara’ya yürüme kararı alındı . Ertesi gün , yani 8 nisan günü sendikanın önünde toplanan binlerce petlas çalışanı , onların eş çocuk ve yakınları , Kırşehir esnaflarından çoğunluğu halktan kimseler olmak üzere 10-15 bin kişi toplanmıştı . Birgün önceden kamyoncular Koop den ayarladığımız 68 kamyon , 20 otobüsle kurşehirden - Ankara’ya doğru yola çıktık . kamyonlara erkekler , otobüslere ise kadın ve çocuklar bindirildi ve Kırşehir’den çıkıldı . Keskin e yaklaşınca şimdiki cezaevinin önüne gelince polis ve jandarma barikatı ile durdurulduk. bu defa otobüs ve kamyonlardan inerek yaya olarak yola devam ettik , önümüze kurulan barikatları da zorlayarak aşıyor , büyük bir öfke ve kararlılıkla Ankara’ya gitmenin hesabını yapıyorduk . Oradan kah araçlara binerek kah yürüyerek Kırıkkale girişi Bağdat köprüsüne kadar geldik . Bu arada Bağdat köprüsünün üzerine polisler yoğun önlem almış bizi durdurarak göndermeyeceklerini anons ediyor, içişleri bakanlığı helikopteri üzerimde uçuyor , ajanslara haberimiz düştüğü için onlarca Ankara basını Kırıkkale’ye hücum etmişti . Bu arada havada kararmaya başlamış yanınızda getirdiğimiz azıklar bitmiş , yemek sorunu başlamıştı . Geceyi o bölge de geçirdik Ancak Nisan ayının soğuğundan korunmak için öbek öbek ateşler yakılmış gece Kırıkkale’den Tüpraş , Mkek işçilerinin ve yakın evlerden getirilen yiyeceklerle karınlarımızı doyurmuştuk , bu arada askeri tugay komutanlığı çok kapsamlı bir güvenlik önlemi Almış bizi Ankara’ya göndermemekte kararlı olduklarını ifade ermişlerdi . Gece soğuğuna kadınlar ve çocuklar dayanamayınca yakın evlere ve silah fabrikası lojmanlarına misafir etmişlerdi . Sabah gün ışıyınca yürüyüşümüz tekrar başladı . Ancak şimdiki podyum bölgesinin olduğu yerde çok büyük barikat oluşturulmuş yola kapanlar atılmış askeri silahlı bir şekilde zırhlı personel taşıyıcıları ile konuşlanmış adeta bir harp pozisyonunu andırıyordu . Biz devebağıttıran mevkisinde kurşehir karayolu kenarında sağlı , sollu oturarak beklemeye başladık . Yemek ve diğer ihtiyaçlarımız yine o bölgeden getirilen sofralar , siniler , bohçalardan getirilen yemeklerle karşıladık . Adeta yarış edercesine o fakir mahalle evindeki Ekmeğini bizimle paylaşıyor iki kardeş il sanki bir sınav verir gibi dayanışma sağlıyordu . Öğleye doğru ankaradan haber geldi . Gelin görüşelim , bir heyet oluşturuldu 8-10 kişilik heyet gitti Başbakan yardımcısı Murat Karayalçın ile görüşme sonucu konuyu bakanlar kurulunda yeniden ele alınmasını sağlayacağını ve kapatma kararını yeniden gözden geçireceği sözü verilen heyet akşam üzeri Kırıkkale’ye döndü, işçilerle iştişare edilerek , kırukkaleden, temin edilen otobüslerle Kırşehir’e döndük Ancak Kırşehir’de açlık grevleri, yürüyüş ve mitinglerle konuyu sürekli gündemde tutarak verilen söz doğrultusunda bir komisyon kurulması sağlandı . Mümtaz soysalın başkanlığında kurulan bu komisyon aylarca çalışarak petlasın kısa , orta ve uzun vade yatırımlarını ve finans problemlerini projekte ederek , kapatılmasından vazgeçilerek , yoluna devam etmesi ve ileride uygun bir süreçte özelleştirilmesi kararlaştırıldı . Bugün Cumartesi yine bir 8 Nisan akşamı 28 sene sonra ortaanadolunun kırşehrinde bir sanayi kuruluşunun başına gelenleri özetledim . Bugün petlas başta uçak lastiği olmak üzere günlük 700 ton hammadde ile üretim yapmakta ve 4500 kişi istihdam etmekte , ekmek yemekte , ogün o mücadele verilmeseydi bugün petlas diye bir fabrika olmayacak kırşehir eski zamanlardaki durumuna düşecek , çenem satan dükkanlarıyla bir kasaba görünümünde olacaktı . Buradan çıkan sonuç yukarılardan alınan kararlar her Zaman doğru olmuyor. Alınan karara itiraz insanları hain etmiyor , nasıl ki Tüpraş ın satışına karşı bir mücadele ağı örmüş ve satışı iptal ettirerek Ülkemize 4-5 milyar dolar kazandırdıysak her emeğin bir mükafatı vardır . Dünyayı pısırık , miskin , yalakalar değil mücadele edenler güzelleştiriyor ve değiştiriyor . Bu vesileyle bu mücadelelerin tüm aşamasına emek verenleri saygıyla minnetle anıyorum .
Recep Sefer
