İnsanoğlu, doğası gereği eleştirilmeyi kolay kolay kabul edemez.
Ne zaman tarafsız ya da karşı bir görüşle, hakkında bir şeyler söylenecek olsa, hemen nefsi devreye girer…
Oysa unutulmamalı ki,
Basit insanlar eleştirilmekten korkarlar…
Olgun insanlarsa her eleştiriden kendilerine bir ders çıkarır ve daha da olgunlaşır.
Özeleştiri ise çok daha büyük bir erdemdir.
Şöyle bir düşünün, insanın üstün insanî ve manevî vasıflarıyla nefsi ve alt benliği bu beden içinde çatışmaya girecek ve insan da bu çatışmayı kaldırabilecek…
Kolay değil!
Hepimizin bildiği gibi, özellikle siyasetçiler eleştirilmekten hoşlanmazlar.
Hele hele özeleştiri yapmak siyasetçilere göre bir iş değildir asla!
Peki, bir siyasetçi eleştirilere hoşgörü ve sükûnetle cevap verebiliyorsa, (Tabi ki kasıt ve hakaret içermediği sürece) üstüne üstlük bir de özeleştiri yapabiliyorsa, bu saatten sonra bu şahıs için “helal olsun” demekten başka bir şey yapılabilir mi?
Bana kalırsa bu erdemi gösterebilen kişi ancak alkışlanır ve yeniden fırsat verilir…
***
Mustafa Pekdoğan…
Daha önce bir dönem bu şehirde belediye başkanlığı yapmış…
Doğrusu yanlışı, iyisi kötüsüyle…
Yaptığı hizmetler ortada…
Oy veren vermeyen herkes kabul ediyor ki,
Onun yaptıklarının üzerine 10 yıldır pek de bir şey konulmamış…
Hakkında olur olmaz bir sürü iddia var… (Eee… Meyve veren ağaç taşlanır!)
Fakat ne garip ki, onca iddianın (ya da dedikodunun) ardından hakkında açılmış bir tek dava ya da soruşturma dosyası yok…
Şaibeler, söylentiler, dedikodular yalnızca söylentiden ibaret…
En azından hukuk öyle diyor…
Ve bu insan yeniden o göreve talip…
Böyle bir durumda daha hâlâ belli konular temcit pilavı gibi ısıtılıp getiriliyorsa kimse kusura bakmasın ama ben bu işin altında kasıt ararım artık!
Adamcağız oturup kalktığı her yerde 10 yıl öncenin hesabını veriyor.
Sanırsınız, kendi dönemi de dâhil, 15 yıldır başkan Mustafa Pekdoğan…
Allah’ım bir sorgulamalar, bir eleştiriler!..
Hani kendisi de bu eleştirilerin birini dahi cevaplamadan ya da yuvarlayarak geçse ya!..
Adamcağız diyor ki,
“Evet, hatalarım oldu. O zamanki çevremi yanlış seçtim. Birilerinin yaptığı hataların faturası da bana çıktı. Ama inanın, o anlatılanların yüzde doksanı da yalan!”
Şimdi böyle bir durumda daha hâlâ neyin muhabbeti yapılıyor, inanın anlayabilmiş değilim!
***
Hata yapmak insana mahsus…
Ama hatasını anlamak ve hatasından geri dönmek de insanın nefsini en çok zorlayan vasıflardan birisi…
Eğer bu insan bu erdemliliği gösterebiliyor ve “Ben Kırıkkale halkına kendimi anlatmaya, yanlış anlaşılmalardan kaynaklanan durumlardan dolayı da helallik almaya geliyorum” diyorsa,
Eh yeter artık öyleyse!
Temcit pilavının da tadı kaçtı artık!
