Kar keyfi üstüne

Gökyüzünde dolaşan  irili ufaklı beyaz inci tanelerinin etrafımı alabildiğine kapladığı bembeyaz pamuk gibi bir alandayım sanki. 
Müthiş bir güzelliğin ortasındayım.
Karların arasında gacır gucur yürümenin güzelliği yanında düşeceğim korkusuyla ağır ağır yürümek, bebeğin yeni yürümeye başlaması gibi heyecanlı, bir o kadar da zor. Ağaçların, arabaların, çatıların üzeri bembeyaz olmuş ne süper bir görüntü.(Aynı kartpostallardaki gibi, tabi yeni kuşak pek bilmez kartpostal neymiş. Benim ortaokula gittiğim yıllar bayramlarda, yeni yılda bizim okulun ara sokağına tezgahlar kurulurdu. Sevdiğimiz sanatçıların, manzaraların kartpostalları satılırdı. Arkadaşlarla birbirimize aldığımız kartlar bende hala saklıdır.)
Doğanın bu güzellikleri karşısında tv haberleri her zaman ki olumsuzluğu ile "kar yağışı hayatı felç etti." diyor.
Uyum sağlayarak, kurallara uyarak yaşarsak küçük sıkıntıların altından başımızı kaldırırız. Kar lastikleri olmayan arabalar yola çıkmazsa, olanlar da hız yapmaktan kaçınırsa, belediyeler gerekli temizleme çalışmalarını yaparsa kış mevsimini güzelliği ile yaşayabiliriz.
Lakin yaradanım, insan oğlunun verdiği zararlardan, yağdırdığı ateşten korusun.
 
İstemediğiniz bir anda tehlikelerle karşılaşabileceğiniz, dikkat etmeniz gerektiği duyumları almak beni çileden çıkarıyor ve neden sorusunu bir kez daha yenik düşüyorum. Eli kanlı terör örgütünün saçtığı ateş buraları yaşanmaz hale getiriyor.
Ben Türk olarak Ağrı`da yaşamaktan kırılır hale geliyorum. Yalnız benim yıllardır yaşadığım bu duygularla empati kuracak olursam Kırıkkale`de veya başka bir yerde yaşayan açılım isteyen, sözde hak isteyen Kürtler(ülkesini ve devletini sevenleri tenzih ediyorum), siz hiç dışarı çıkarken rahatsız oluyor musunuz? Arabalar yakılıyor,insanlar kaçırılıyor, izinsiz yürüyüşler yapılıyor, çocuklar ön saflara atılıyor, vatani görevini yapanlara pusu kuruluyor. Bu ülkenin bu topraklarının yaşanamaz hale gelişini izlemek ne fena.
Kimlerin hakları elinden alınıyor?
Kimler haksızlığa uğruyor çok ciddi vicdan muhasebesi yapmak lazım.
Şu yazılara benzer şeyleri çok kez tekrarladım belki. Sürç-i lisan etmişsem af ola.
Benim işim yaşadığım sevinçleri, üzüntüleri okuyucumla paylaşmak. Belki biraz da dert ortağı olabilmek.
 KİTAP ADI:      Aşkın Gözyaşları   SİNAN YAĞMUR