Ülkemizde kooperatifler, bugünkü tarım kredi kooperatiflerine benzer yapıda olan memleket sandıklarının 1863 yılında kurulmasıyla hayata geçmiş. Bugün ülkemizde toplam 6,3 milyona yakın kooperatif ortağı olan ve 38 farklı türde 50 bini aşkın kooperatif bulunuyor.
Türkiye kooperatif sayısı itibarıyla, İtalya ve İspanya'dan sonra Avrupa'da üçüncü sırada yer alırken, Kadın Kooperatifleri olarak ta 192'si aktif 227 tane kurulmuş kooperatif bulunurken, Aile Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı öncülüğünde
Türkiye genelinde yürütülen eğitim çalışmaları ile 111 yeni kadın kooperatifinin kurulması sağlanmış. Halen Sivil toplum kuruluşları, meslek örgütleri, sendikalar ve üniversitelerin içinde olduğu proje ile 3 bin 500 kooperatif kurma veya ortağı olma potansiyeli bulunan kadın ile 1500 kooperatif ortağı olan kadına kooperatifçilik eğitiminin verilmesi hedefiyle çalışmalar devam ediyor.
Kırıkkale’de de yaklaşık 2-3 yıldan beri Valilik ve Ticaret İl Müdürlüğü koordinesinde daha önce kurulmuş ve yeni kurulan 6 Kadın Kooperatifiyle ilgili ciddi çaba, emek ve kaynak sarf edildi.
Örneğin; Delice ilçesinde yöresel yemek işiyle uğraşan Hünerli Eller Kadın Kooperatifine 78 bin TL destek, Keskin Kadın Kooperatifine “bakliyat paketleme” makinası için 112 bin TL destek, Sulakyurt Kayalıdere Kadın Kooperatifine “turşu yapımıyla ilgili” makine ve teçhizat alımı için 113 bin TL destek, Karakeçili ilçesi Kadın Kooperatifine ise “yöresel peynir yapımı” ile ilgili makine alımı için 57 bin TL HİBE DESTEK sağlandı.
Bunun yanında Irmak Kooperatifi ile merkezde kurulu kooperatiflerde de halen bazı çalışmaların yürütüldüğünü biliyoruz. Ancak bunlar yeterlimi elbette yeterli değil. Kurulmuş bu kooperatifler ve bunlara hibe yoluyla alınmış makineler, kuruluş amaçları doğrultusunda gereği gibi çalıştırılamaz ve “projelerinde” belirttikleri üretimleri gerçekleştirmezlerse o makineler ve ekipmanlar yıllar içinde heba olup gidecektir.
Kuşkusuz bir kooperatife istenen makineyi almakla iş bitmiyor. Ondan sonrası “öncelikle” kooperatif başkanına ve üyesi kadınlara düşüyor. Ondan sonrası, o ilçedeki ziraat odasına, o ilçenin muhtarlarına, o ilçenin belediye başkanına ve o ilçenin kaymakamına düşüyor.
Kooperatifi kadınlar kurabilir ama onlardan hemen birden profesyonelce bir yöneticilik, profesyonelce yatırımcılık, üreticilik ve pazarlamacılık yapması beklenemez.
Devletimiz: “kadın istihdamına katkı sağlamak ve yerel projelerle üretimin arttırılmasına yönelik” düşüncelerle hibe kaynaklar sağlamışsa, o ilçenin insanlarının kurduğu kooperatife makine, teçhizat, ekipman almışsa bu kooperatiflerin işlevsel hale getirilmesinde o ilçedeki beldedeki herkesin ama herkesin kendini sorumlu hissetmesi gerekir diye düşünüyorum.
Çünkü artık görüldü ki “sürekli tüketen, üretmeyen ya da yeterince üretemeyen toplumlar, üreten toplumların ve devletlerin kapısında boynu bükük beklemek” zorunda kalıyorlar. O nedenle herkes, hepimiz neyi ne kadar fazla üretebiliyorsak herkes gücü nispetinde ÜRETMEK durumunda. Onu da beceremiyorsak ÜRETECEK İNSANLARA DESTEK vermek zorundayız vesselam.
