Anadolu’m, ah Anadolu’m! Adı gibi dağı taşı, her yöresi her köşesi efsane kokan güzel Anadolu’m…
Şehirleri, beldeleri, köyleri unutulmaz kılanlardan bir tanesi de dilden dile anlatıla gelen efsaneleridir.
Okuyanın dinleyenin yüreğinde özellikle aşk kıvılcımlarını tazeleyen; geçmişin güzelliklerini, aşklarını, zalimliklerini, çaresizliklerini, olağanüstü olaylarını dilden dile gönülden gönle taşıyarak geçmişten geleceğe köprü kuran efsaneler.
Anadolu efsaneleri zaman zaman derlense de bir kısmını kitaplaştıran Elmadağ’ın yetiştirdiği nadir insanlardan ve edebiyat denince ilk akla gelecek araştırmacı şair ve yazar Sayın Mustafa Ceylan beyefendi kadar kapsamlı bir çalışma yapan bulunmamaktadır. Sayın Mustafa Ceylan aynı zamanda Gülce Edebiyat Akımı’nın öncülerindendir.
Yoğun bir çalışma temposuna rağmen, şiirsel bir anlatımla sayısız esere imza atan Ceylan; Adeta Anadolu’yu karış karış gezerek, fert fert dinleyerek, kitap kitap okuyarak hemen hemen her yöremizden çok sayıda efsaneyi şiirsel anlatımla Türk edebiyatına kazandırmaktadır. Kırıkkale’mize ait iki adet efsaneyi de kaleme almış bulunmaktadır.
Kırıkkale’miz adına Sayın Ceylan’a teşekkür ederken bu efsanelerden bir tanesini bu yazımla siz değerli okuyucularımla paylaşmak istedim
GELİNCİK KAYASI EFSANESİ
Kırıkkale`de,
“Yüzüncü Yıl Ağaçlandırma Sahası”
Denilen yerde,
Kahverengi renkte
Büyük taşlar bulunmakta.
Bu taşların oluşumunu
1402`de yaşanan
Ankara Savaşı`na kadar götüren Yöre halkı,
Olayın efsanesini şöyle anlatırlar:
Çok zengin bir bey oğlu,
Âşık olur fakir bir kıza.
Ne var ki, genç kız
Onu değil,
Başka bir köyden bir çobanı sevmektedir.
Buna aldırmayan bey oğlu,
Zenginliğine güvenerek
Kızı ister
Ve babası da
Seve seve yapar oğlanın isteğini.
Babasına karşı gelemeyen kız,
Gömer aşkını içine
Bey oğluyla razı olur evlenmeye.
Ne var ki,
Tam düğün günü
Gelin alayı ile beraber
Çıkılınca yola,
Dayanamaz bu duruma genç kız
Daha fazla dayanamaz
ve
“Allah’ım,
Beni bu adama eş edeceğine,
Şuracıkta taş et!” diye dua eder.
Duası kabul olur
ve gelin alayı da dâhil olmak üzere
Taş kesilir oracıkta herkes.
(Mustafa CEYLAN)
