Anadolu köylerinde köy meydanları vardır…
O meydanlarda toplanır köylüler…
Şakalar, tartışmalar, nasihatler vs. her şey orada şekillenir.
Orası adeta köylerin nabzıdır.
*
Ve bir köy meydanı…
Cemrelerin müjdecisi güneş başını gösterince içeride durulmaz.
Toplanmışla meydanda ve ileri geri sohbetler ediliyor…
Arabamı çekip selam vererek yanlarına vardığımda hepsi bana doğru yöneldiler…
Tek tek el sıkışıp sarıldıktan sona duvarın dibindeki iri taşı gösterip “buyur” dediler…
*
Oturduk, sigara uzatıldı birkaç elden.
“İçmem” desem de “iç be, tek daldan bi şey olmaz” dediler…
Aklıma bir şeyler geldi, tek daldan bir şey olmaz, deyince..
Ama ben oraya dinlemek, anlamak ve de anlatmak için gelmiştim…
Haddimi bilip sustum…
*
Laf çok, gülmeler, öfkelenmeler, hatta sövmeler gırla gidiyor..
Eee, ne demişler “zurna da peşrev olmaz, ne çıkarsa bahtına”..
Başı kalpaklı palabıyıklı Ahmet ağa kehribar ağızlığındaki bitmiş sigarayı başparmağı ile fırlattıktan sonra yenisini eklerken öfkeliydi.
Yanındaki kısa boylu adam başını kaldırıp “dolar borcu seni böyle eden” dedi.
Onun yanındaki “garışdırma, canı burnunda” derken Ahmet ağanın yüzü renkten renge giriyordu..
*
Laf değişti…
Tarladan, verimden, kış ayının kar bereketinden bahsedildi…
Ve iş geldi seçimlere.
Gelmezse olmazdı zaten.
Partiler övüldü.
Partiler karalandı.
*
Ahmet ağa ufak bir kavisle ileri çıktı.
Saraydaki bi elime geçse, dedi..
Yanındakiler “ne olacak, ileri gitme godese atarlar”
Ahmet ağa onları dinlemiyordu bile..
“Ona bir çift lafım olur”
*
Herkesin gözü faltaşı gibi açıldı…
Ne diyecekti koca Türkmen oğlu…
Ağızlıktan bir ciğer dolusu dumanı çekip boşaltırken öfkesi rengini kıpkızıl etmişti…
Yanındaki adam “sakın ha” diye kötü bir söz söyleyeceğinden korkarken…
O sözünü attı ortaya…
“Allah’ını dinini seversen bi sus” derim.
*
Koyu AKP’li biri duramadı…
“Densizlik etme Ahmet ağa, sana mı soracak ne gonuşacağını”
Çatlayacak gibiydi, karşısındakinin rengini değiştiren öfkeli bakışıyla…
“Bi sus Allah aşkına derim. Sen gonuştukça benim cebimdeki para gidiyo. Yanındakilerinin çalıp çırptığı yeter. Bir de gonuşarak sen evimizi yıkma, derim.
Ah bir gelse…
Demezsem anam avradım olsun. Yeter yaaa, dirlik düzen kalmadı…”
*
Ortalık buz gibi…
Güneş bile ayaza çaldı.
Haksız mı, haklı mı bilmem..
Benden yazması…
