Pes? Bugün bize ne oldu biliyor musunuz?
Neyi kaybettik ve yasını tutamadık?
Aynalarla iyi geçinmeye başladık ve tüm konuşma haklarımızı orda kullandık.
İnceden çürüdük bugün, ya çok yaşadık ve kokuştuk ya da toy çocukluğumuza döndük.
Birazımız ölür gibi oldu, kalanımızda anlamsız manzara takıntıları başladı.
Her şeyle ilgili bir en iyiler listesi yaptık, kıyıdakiler hep kıyıda kaldı.
Cümleleri fazla mı kurduk? İçimize atamadığımız için mi oldu?
İki yönlü bir kavram icat ettik bugün; doyumsuzluk.
Başladıkça bitmeyi düşünen korkuları yaptık.
En harika şeyleri bitmesin diye kapattık bir yerlere, bozduk onları.
Yarın onu yapmak için bugün bunu yaparken ıslanmak zorunda kalanlara inat pencereden baktık.
Fikirlerin fazlalıklarını atıp ortaklaştırdık, her şey yeterince aynı gelmedi yine de.
İçgüdüleri yağmur gibi serptik çocuklarımıza, kanayana kadar kopart dedik isteklerini.
Film koptu en sonunda, raylar treni şahlandırdı ve attı üstünden.
Kirli ceketlerimizle parlattık gelecek küresini.
Tekinsiz insanları dar sokakta tanıyıp kaçarken,
Bunların bir sebebi olduğuna inandık.
Bizim haklılığımız, ahlakla kilitlendi bir yere.
