Bir ana düşünün ki,
Şehit düşen evladıyla hasretlik gidermek için
Oğlunun odasından dışarı çıkmıyor?
Belki
Odaya sinen kokusuyla avunurum
diye?
***
Henüz üç gün olmuştu, Ahmet anasının yanından ayrılalı?
Samsun?da acemi birliğini tamamlayarak Afyon?daki usta birliğine teslim olmuştu üç gün önce?
Geçen yıl ölen babasının yerini aratmamak için;
Evine, anasına ekmek getirebilmek için Ankara Posta İşletmelerinde işe girmişti Ahmet Sandalcı?
Kim bilir onun yuva hayali hangi baharaydı?
Mahşer gününe bıraktığı kavuşma hayalinde hangi yavuklunun gözyaşları sel oluyor,
Akıyor Ahmet?in ak alnına
Pak yüzüne
Şu sonbahar akşamında?..
***
Ya ana?
Ya şehit anası?
Oğlunun odasından dışarı çıkmıyor?
Belki
Odaya sinen kokusuyla avunurum
diye?
Dokuz ay karnında taşıyıp
Ak bezlerle belediği;
Doğduğu gün kurbanlar kestiği evladını,
Oğulcuğunu,
Kuzusunu,
Yetimini,
Nasıl verecek acep kara toprağın kuru bağrına?
Buna hangi yürek dayanabilecek?
Ve yanan yüreğinin ateşini hangi okyanusun suyu söndürmeye yetecek?..
***
Yüreği en sert kayadan daha da taş olanlar!
Bu ananın ciğerinde yanan ateşten azıcık olsun nasiplenmeyenler!
Siz bilir misiniz, bir ananın evladının kokusunun sindiği oda ile avunmasını?
Siz bilir misiniz o yürek yangınını?
Bilmiyorsanız eğer?
Düşünün bari!!!
