Birileri, ?Vefa, yalnızca İstanbul?un bir semtiymiş? dalaveresini ağızlarına sakız yapadursun?
Vahşi Kapitalist dünya istediği kadar pençelerini insanların gönüllerine geçiriversin?
?Geçim derdi be kardeş? bahaneleri gökyüzünde laf kalabalığı yapadursun?
Şehrimizde yaşayan bir grup insan tüm bu safsatalara inat, çıktıkları yoldan bir adım bile şaşmıyor ve şaşmayacaklarını da her fırsatta beyan ediyorlar.
?Birkaç ?GÖNÜL?lü insan?
İsimlerini de ?Kırıkkale Çanakkale Gönüllüleri? koymuşlar.
Birilerinin ?Anıtkabir mi, Çanakkale mi?? tartışmasın girecek kadar bu millete kin ve garez hissettiği bir dönemde, basit organizasyonlarla, kendilerine güvenen ve aynı ruhu hisseden onlarca insanı da yanlarına alarak tam on yıldır Çanakkale ziyareti gerçekleştiriyorlar.
Tam on yıldır, aralıksız!
Hatta bu yıl Çanakkale de yetmemiş bu insanlara; Kütahya?da Dumlupınar, Afyon?da da Kocatepe?ye gitmişler.
Yani, mevzu ?Anıtkabir mi, Çanakkale mi?? değil; mevzu, Türk Milletinin bağımsızlık mücadelesi ve bu uğurda verilen canlar!
Anlayacağınız, mevzu Mustafa Kemal Atatürk?ten tutun da su taşıyan çocuklara kadar her bir nefer!
Anlayacağınız, mevzu bayanından erkeğine; yedisinden yetmişine; Diyarbakırlısından Edirnelisine her bir nefer!
***
Bu GÖNÜL?lü insanların aldıkları da bir devlet memuru maaşı!
Demek ki mesele öyle çok fazla para pul da değil; mesele gönüllü olmak, istekli olmak!
Ya da mesele, bu ruhu taşımak!
Mesele vefakâr olmak!
O günlerde çekilen cefanın nimetleri üzerinde otururken birazcık da vefakâr olmak!
Boş beleş hamaset değil, bir Fatiha okumak!
Ve o Fatiha?yı da bizzat o cefaların çekildiği yerlerde, az da olsa hissederek okumak!
Kim bilir, belki o zaman bu vatanın değeri biraz daha iyi anlaşılır!!!
