Yazdığım yazılarda, argo tabirler kullanmayı ya da müstehcen fıkra anlatmayı pek sevmem. Ancak bu fıkrayı yazmam lazım, yoksa ne diyeceğimi başka anlatamam.
Gencin biri bir işe girmek için sınava girer. Sınav komisyonu soruyu sormaya başlar:
Soru 1: “Uzun tüyleri vardır. İki kulağı ve kuyruğu vardır. Miyav miyav der. Bu nedir?”
Cevap: Kedi demiş delikanlı.
Sınav Komisyonu: Bildin amma bilemedin demişler. “Kedi ama Van kedisi mi, Siyam kedisi mi, ev kedisi mi, sokak kedisi mi?”
Soru 2: “Kökü toprakta olur. Dalları vardır. Yaprakları vardır. Gölgesinde insanlar oturur. Bu nedir?”
Cevap: “Ağaç” demiş delikanlı.
Sınav Komisyonu: Bildin amma bilemedin demişler. “Ağaç ama meşe mi, söğüt mü, kavak mı, çam ağacı mı?”
Soru 3, soru 4, soru 5 derken, delikanlı hep cevap veriyor ama sınav komisyonu her seferinde (bildin ama bilemedin) diyorlarmış.
Delikanlı bakmış ki ne yaparsa yapsın, bu sınavı bu komisyon kendisine kazandırmayacak.
Delikanlı sınav komisyonu üyelerine: “Peki bir soruda ben size sorabilir miyim?” demiş. Komisyon üyeleri sor bakalım demişler.
Delikanlı: “Kadınların bacaklarının arasında bulunur. İşte oradan çocuk doğar. Bu nedir?” demiş.
Komisyon hep bir ağızdan: “..…” demişler.
Delikanlı, “bildiniz amma bilemediniz” demiş. ”Ananızınki mi, bacınızınki mi, ebenizinki mi?”
Gelelim bu fıkrayı niye yazdığıma.
Gazetelerde okumuşsunuzdur. Çağrı Merkezinde çalıştırılmak üzere 125 kişi alınacakmış, 1500 genç müracaat etmiş. Haberin resimleri incelenirse müracaata bile çoğu aday, annesi ya da babasıyla gelmiş.
Tam bir umut dünyası dedirtecek görüntü. Bu haber birkaç yönüyle değerlendirilebilir aslında. Kırıkkale İş-Kur Müdürlüğü kendi internet sitesinde haftalardır başka iş ilanları da yayımlıyor. Daha çok beden işçiliği isteyen ya da bir sanat ve meslek gerektiren bu işlere pek ilgi ve alaka olmuyor. Ama her ne hikmetse bu iş, masa başı olduğundan olsa gerek müthiş bir talep olmuş. Bu konunun bir yönü…
Diğer yönü ise, asgari ücretle çalışabilecekleri bir işe bile 1500 gencin hücum etmesi!
Bu durum Kırıkkale’deki genç işsizlerin ve işsizliğin boyutlarını göstermesi açısından oldukça vahim bir örnek…
“Asıl vermek istediğim mesaja gelelim” dedim ama gelemedim.
Bir yerel gazetemiz bu haberi verirken yani 125 kişilik kadroya 1500 kişinin müracaatını kastederek “12’de 1 Şans” diye vermiş. İnşallah öyle olur. 1500 kişinin ismi gerçekten torbaya atılır ve 125 kişi öyle seçilir.
“Niye şüphen mi var?” derseniz. Bu memlekette, çift gözlü torbalarda güya kura çektirme işi bilinmeyen ve uygulanmamış yöntemler değil.
1500 kişinin hakkını gasp etmeye çalışacaklar varsa, birilerini haksız yere kayırıp diğerinin hakkını yemeye, yedirmeye çalışacak varsa, bu vebalin altından kalkamazlar.
Bırakın 1500 genç gerçekten kura ile seçilsin ve herkes de hakkına razı olsun. Bu iş oraya müracaat etmiş insanların ve ailelerin umut kapısı olmuş vaziyette. İnsanların umuduyla sakın ola oynamayın.
Hangi gerekçeyle olursa olsun 125 kişinin seçilmesine müdahil olmayın. 125 kişinin 2 katı ya da 3 katı insanı seçip, mülakatta eften püften sebeplerle ya da siyasi dayıların listelerini baz alarak elemeyin. Torpil yapmayın, torpil yaptırmayın.
Bu işin manevi yönünü, dini yönünü düşünün ve elinizi vicdanınıza koyun. Bugün siz birilerinin hakkını yer ya da yedirirseniz, bu tıpkı bir bumerang gibi bir gün size, çocuğunuza ya da torununuza döner.
