Fransız bir düşünür ölüm üzerine yaptığı değerlendirmede bu gerçeğe ilgili şu soruyu sorar;
"Eğer doğduğumuzda nihai sonumuz ölümse biz yaşamaya mı yoksa ölmeye mi başlıyoruz?
Evet, her bir yakınımızı, sevdiğimizi kaybettikçe ölümün yaşam kadar yakınımızda olduğunu anlıyoruz.
Kırıkkale büyüdükçe değerlerimizden uzaklaşıyoruz. Demem o ki vefa denen o sihirli duygumuzu yitiriyoruz.
Yaşadıklarımız bir filim şeridi gibi akıp giderken tanıklık ettiğimiz anlar içimizi acıtsa da hep beraber yaşadık yaşıyoruz.
Ölüm ne kadar süslenip, maneviyatla desteklense de efsane futbolcu Ruşen Köstekli ve diğerleri gibi bir dostlarımızı kaybetmek zor geliyor.
İki yılda kaybettiğimiz kimi arkadaşımız kimi ağabeyim kimi bir yakınımız ablam veya halamız her kim olursa olsun hepsinin kaybı zor geliyor velhasıl
Yaşarken onun onların birer sembol olduğunu bile bile veremediğimiz değeri ölümünden sonra, keşkelerimizle vermeye çalışıyoruz. Son yıllarda bu böyle oluyor Hatalarımızı, ayıbımızı ancak fark edebiliyoruz.
Bunu efsane futbolcu Ruşen Köstek özelinde düşündüğümüzde bu duygularımızı kaybettiğimizin tavan yaptığını görüyoruz.
Benim bildiğim 1976 yılların sağ açık fırtınası. Kırıkkale sporumuzun efsanelerinden sadece bir tanesi.
Yıllarca Kırmızı Lacivert firmanın emektar. Birçok başarının küçük ama şerefli bir ortağı. Kırıkkale için yaşadığı sevinçlerin emekçisi
Zaman gelip aktif futbol hayatını sonlandırdıktan sonra yine kulübün müdavimi. Ayrılmaz bir kaç simadan sadece birisi
Sonraki zamanlarda kaderin cilvesi yalnız başladığı hayata yeniden yalnız devam etmesi. Yalnız bir evde yalnız hayat mücadelesi
Sonrası malum. Yalnız yaşadığı evinde bu hayata yalnız vedası.
Yani son yolculuğunda onu uğurlama gelmesi gerekenlerin orada bulunmaması.
Kırmızı Lacivert forma ve bayrağa sarılı tabutuna omuz vermesi gerekenlerin o anda orada olmaması...
Ağlarsak yine biz ağlarız der gibi tepkililer. Bu konudaki duyarlılığı yönetim katından da beklerdik.
Yönetmek protokol tribününde etrafa gülücükler atmak değildir.
Yönetmek hissetmektir.
Yönetmek saygıdır.
Yönetmek öncelikle camiayı bütünüyle tanımaktır.
Yönetmek iyi günleri de kötü günleri de el ele yaşamaktır.
Yönetmek maziden kopmadan bugünü yaşatmaktır.
Günü geldiğinde o borç ödenmelidir.
Lakin vefat farklıdır.
Hassasiyet gösterilir, ilgiyle yaklaşılır, camiaya yakışır şekilde uğurlanır.
Yalnız yaşayan efsane futbolcumuzu yalnız uğurladık bir avuç vefalı es dost arkadaşıyla birliktelik
AYIP ettik…
