18 mart çanakkale içinde

Çanakkale deyince aklıma gelen anlamlı söz;
“Dur yolcu, bilmeden gelip bastığın,
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.
Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın,
Bir vatan kalbinin attığı yerdir! ” şiiridir.
Bu büyük destanının bildiklerimiz yanında bilmediklerimiz o kadar çok ki. Her vatandaşın Çanakkale’yi kesinlikle gezmesi, görmesi tarihine çok az da olsa tanıklık etmesi gerekir. Dünyanın öbür ucundan güney yarım küreden bilmediği topraklara gelen ANZAK’lar hala dedelerinin savaştığı topraklara gelip nöbet tutuyorlar. 1915’te İngilizler, ANZAK(Avustralya ve Yeni Zelanda Ordusu)lar ve Fransızlara karşı Son Osmanlı vardı. Tümen komutanı olan Yarbay Mustafa Kemal işte orda tarihe yön vermeye başladı.
Çanakkale nedir?
Soru kısa, ama cevap o kadar uzun ki. Neler vardır bu destanın içinde neler. Zaferin, kahramanlığın dışında özlem, hasret, bekleyiş, açlık, esaret, direniş, umut, yardımlaşma, ihanet ve inanç.
Çanakkale zaferinin adsız kahramanlarının torunları, düşün! Oku!
Dedelerin nasıl bir destan yazdılar. Düşmanın elindeki silahları, kıyafetleri, yedikleri yanında bizim ordumuzun gencecik çocukların ellerinde belki bir süngü vardı belki de yoktu. Ama koskoca yürekleri vardı. Koskoca yürekli olanlar daha 15’inde 16’sında genç delikanlılardı.
Direnişleri düşmana karşıydı. Ülkemize, topraklarımıza gelen yabancıları göndermek için ana kuzuları yola düşmüşlerdi. O annelerin, o babaların ne büyük yürekleri varmış. Ardahan’dan Edirne’den ülkenin bir ucundan bir ucuna çıkıp gelmişlerdi. Analarını, evlatlarını, yavuklularını, sevdikleri neler varsa bırakıp gelmişlerdi.
Vatan toprağını vermemek ve torunlarımız esaret altında kalmasın diye! Ruhları şad olsun.
Bu satırları yazarken içim sızlıyor, yüreğim burkuluyor.
Hele birde gidip o Gelibolu yarımadasını görseniz daha büyük hayranlık duyuyorsunuz. O küçük toprak parçası; 251.000 şehidimiz ve her karışı, her metrekaresi şehitlerimizin kanıyla sulanmış.
Şehitliklere gittiğimde ilk dikkatimi çeken, yabancı ülkelerin kendilerine ayrılan anıt mezarların çok özenli olması sahip çıkılması korunmuş olması.
Yine diyorum. Her vatandaşın gidip görmesi hatta Belediyelerin öncülüğünde olsa daha iyi ve güzel olurdu.
Büyük şair Mehmet Akif Ersoy” ÇANAKKALE ŞEHİTLERİNE” adlı şiirinde Çanakkale Savaşını öyle güzel anlatmış ki ilk dizilerini sizinle paylaşmak istedim;
Şu Boğaz Harbi nedir? Var mı ki dünyada eşi?
En kesif orduların yükleniyor dördü beşi,
-Tepeden yol bularak geçmek için Marmara`ya-
Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya.
Ne hayâsızca tehaşşüd ki ufuklar kapalı!
Nerde -gösterdiği vahşetle- "bu: bir Avrupalı!"
Dedirir -yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi,
Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yahut kafesi!